Daha ne kadar sürecek bu sancı?
Ne kadar daha büyüyecek içimdeki bu acı?
Tesellisi var mı peki geride kalanların kullandığı?
Herşey nasıl da olmaması gerektiği gibi…
Nasıl başediyor insanlar yaşadığı büyük olaylarla?
Henüz ne kadar dayanabilirim bilmiyorum ama, bir an önce toparlansam iyi olacak. Hiç iyi bir psikoloji değil çünkü… Çevremde bir döngü var dönüyor ama ben kayıp gibiyim. Sadece orda bulunmam gerektiği için oradayım gibi hissediyorum bazen.
Büyük kayıplarda ya da hayatımızı çok fazla etkileyecek büyük olaylarda böyle tepkiler veriyor olmak normalmiş okuduğuma göre. İnsanların ölüm sonrası verdiği tepkiler ile yaşadıkları ayrılık sonrası verdiği tepkiler hemen hemen aynıymış. Tabi bu sadece ayrılık için değil; boşanma, iş-ev-şehir-okul değişikliği, çocuk sahibi olmak, alışkanlıklarımızın ve mevcut hayat standartlarımızdan uzaklaşmamız gibi hayat akışımızı fazlası ile değiştiren etkenler de yas dönemini yaşamamıza sebep oluyormuş. Yas döneminin ilk iki evresi; inkar-kızgınlık/öfke, üçüncü ve dördüncü evresi; pazarlık-depresyon son evresi ise kabullenmekmiş.
Yas dönemini beş aşamada değerlendirmek gerekiyorsa; ben şuan üç ve dördüncü evrenin sonlarında, kabullenmeye doğru gidiyorum.
Baktığım zaman; evet başlarda bunun benim başıma gelebiliyor olduğuna inanamadım ve inkar ettim. Sonra kızdım kendime, çok çok kızıp öfkelendim. Sürekli ‘neden ben?’ sorusunu sorarken buldum kendimi bir dönem.
Neden bütün bunlar olmuştu?
Pazarlık aşamasında da çok hesaplaştım kendimle. Bir çıkış yolu bulunabilir dedim ama yine olmadı. Bu aşamaların tamamlanması ile birlikte de etkisinin ne kadar süreceği belli olmayan depresyon hali başladı. Şu an tam olarak yaşadığım, yaptıklarım ya da yapmak istemediklerim… Kendini sosyal hayattan ve insanlardan soyutlama, kayıtsızlık, hiçbir şey yapmak istememe.
Ve son olarak kabullenmek!
Daha bu evreye geçememiş olsam da; bir zamanlar nasıl yaptıysam, başıma gelen bütün olumsuzluklar ile baş edip olanları olduğu gibi kabul edeceğim. Bunu bilmek ve elden hiçbir şey gelmemesi de insanı negatif anlamda etkiliyor. Doğru, ama hayatın gerçekleri var. Herşey her zaman istediğimiz gibi olmuyor. İnişler, çıkışlar, kayıplar, yeni dostluklar, heyecanlar ve en önemlisi yeni başlangıçlar…
Önemli olan bizim olaylara nasıl yaklaştığımız…
