Acı ve ağrı ile geçen dört günün sonunda nihayet evimdeyim…
Yaraların tam olarak iyileşmesi biraz zaman alacakmış. Ağrı kesiciler ile çok da fazla hissetmiyordum zaten ağrıları. Aslına bakarsanız kapalı bir operasyon olduğu için, asıl dikkat etmeniz gereken yer dış değil, iç dikişleriniz oluyor. Üșümemeniz, dikişleri de üşütmemeniz gerekiyor. Çünkü enfeksiyon kapılması halinde durum içler acısı…
Neyseki benim başıma böyle birşey gelmedi.
Eve geldikten sonra ilk bir hafta kan sulandırıcı iğneye devam ettik. Bunun yanında günlük bir buçuk litre su içmem istendi. Ayrıca ilk üç dört ay protein tozlarına devam etmem gerekiyormuş.
Ama nerdeee!
Ben daha iki bardak suyu içemiyordum.
Obezite ameliyatı sonrası beslenme gerçekten çok zor. Hele hele ilk yıllarda.
Çünkü hiçbirșey yiyemiyorsunuz. Bildiğiniz israf!
Aslında obezite ameliyatına baktığımızda evlilik gibi 🙂
‘Ne alakası var!’ demeyin.
Evlenirken de böyle değil midir?
İlk zamanlar çok güzel başlayan herșeyin sonrasında, hayatınızın rutini iyice değişiyor, buna bağlı olarak hayat dengeniz de değişir.
Ameliyat sonrası kilo verirken de en mutlu zamanları ilk bir, bir buçuk yıl içerisinde yaşıyorsunuz. Hem kilo vermeye devam ediyorsunuz hem de hiç acıkmıyorsunuz.
Eğer ki; obez hayatınızdaki alışkanlıklarınızı değiştirmediyseniz; sonraki yıllarda, özellikle ikinci yıldan sonra o içinizdeki canavar yine gün yüzüne çıkmaya başlıyor ne yazık ki…
Ben ilk dokuz ayda ideal kiloma hemen hemen ulaşmıştım. Müthiş bir mutluluk, inanılmaz bir değişim.
Yediğiniz miktarlar o kadar az ki birlikte yemek yediğiniz insanların kilo alma sebebisiniz.
Bir sonraki yazımda obezite ameliyatında beslenme stillerinden bahsedeceğim.
